KEMANA KAH HALATUJU INDUSTRI FILEM KITA

Kini sudah masuk tahun 2009. Industri filem kita masih merangkak entah kemana. Tetapi ramai masih mendabik dada, masih hidup dalam angan-angan yang kononnya industri filem tempatan sihat dan begitu hebat.
Tiga puluh lebih tajuk menunggu tayangan. Kalau ikut kauntiti, memang benarlah industri filem kita begitu megah, tetapi alangkah sedihnya, situasi sebenarnya amatlah sedih - terutama sekali dengan industri filem Melayu.
Industri 'indie' tempatan amat subur. Ramai pihak swasta rajin menabur wang kepada generasi indie ini yang penuh dengan ide dan visi baru. Pendekatan mereka amat memberangsangkan dan membawa nafas baru kepada sinema Malaysia (bukan sinema Melayu).
Filem-filem indie ini kerap sangat disanjung dan dinobat di pesta festival antarabangsa tanpa diketahui ramai peminat filem tempatan. Apabila seseorang daripada mereka memenangi anugerah, maka ucapan tahniah dilimpah melalui golongan-golongan peminat sinema melalui internet.
Media arus perdana (Melayu) jarang sangat mengangkat berita-berita ini kerana kebanyakkan dari filem indie ini adalah berbahasa Mandarin ataupun Inggeris.
Media arus perdana lebih prihatin dan lebih yakin dengan mengangkatkan martabat filem Melayu yang memenangi anugerah-anugerah tempatan. Hebat benar festival filem tempatan kita.
Kerajaan kita pun telah lama menolong industri filem Melayu. Macam-macam dana ditubuhkan. Kini yang paling diminati produser adalah geran yang disediakan untuk filem-filem yang menggunakan CGI ataupun filem animasi 3D.
Berjuta-juta telah disediakan, diluluskan dan diagihkan, tetapi hasilnya masih kurang meyakinkan, tetapi ada juga penulis-penulis di media arus perdana yang mengatakan filem kita baru-baru ini yang menggunakan CGI sama taraf dengan filem-filem antarabangsa. Ada juga mengatakan kita boleh menghasilkan filem seperti Transformer. Ada juga kata kita boleh mencabar Dreamworks dan Pixar. Alhamdullilah, saya tak sangka industri paska produksi kami begitu hebat.
Tetapi yang anihnya, kalaulah industri kita begitu hebat, kenapa Lucasfilms rasa ianya lebih selesa dan lebih baik bagi mereka untuk mendirikan pusat produksi Asia-Pacific mereka di Singapura - satu negeri dimana industri filem mereka hanya mengeluarkan tidak lebih daripada 12 tajuk filem setahun?
Kenapa juga gergasi-gergasi Hollywood seperti Warner Brothers membuka pejabat di India untuk menyediakan dana untuk filem Hindi? Kenapa pula dana-dana antarabangsa, terutama sekali dari Eropa, lebih minat menabur dana ke arah industri filem di Korea, di Thailand dan di negeri China? Kan industri filem kita lebih hebat?
Hollywood pernah membeli karya dari Thailand (The Eye, Shutter, Bangkok Dangerous), dari Korea (My Sassy Girl) dan dari Jepun (Ju-On, Ring-O) dan membuat remake.
Adakah Hollywood membeli hak remake untuk Duyong, Susuk, Jangan Pandang Belakang, Anak Mami ataupun Histeria? Kan filem-filem kita ini lebih hebat daripada filem-filem keluaran negeri jiran kita?
Adakah kami menunggu dengan menggigit jari filem-filem Melayu yang akan ditayang tahun ini? Apakah filem-filem tempatan yang dah sedia untuk ditayang? Entah. Tapi ramai pula menunggu filem-filem luar negeri seperti Transformers 2, Ironman 2, Harry Potter terbaru, Watchmen, Wolverine, Star Trek, Terminator terbaru, Monsters vs Aliens, Night At The Museum Part 2, Ice Age 3, 2012 dan Dragonball The Movie.
Yang saya tertunggu-tunggu mungkin filem Mamat Khalid terbaru Estet. Itu saja. Yang lain, entah. Adakah anda tidak sabar menunggu tayangan filem terbaru Prof Madya Razak Mohaideen ataupun filem terbaru arahan Ahmad Idham?
Kenapa pula FINAS tidak membantu memasarkan filem-filem tempatan ini? Adakah mereka tidak mampu? Adalah mereka tidak peduli? Tidaklah munasabah kalau mereka tidak mengambil peduli sebab mereka juga mengambil satu peratus dari semua jualan tiket filem tempatan. Entah apa kutipan ini digunakan oleh FINAS. Mungkin untuk membina fasiliti tercanggih paska audio di Ulu Kelang yang sampai hari ini belum lagi dilancarkan.
Entah lah. Mungkin kita patut menyahut cabaran Mansur Putih yang asyik menyuarakan hasratnya untuk memperbaiki industri filem tempatan kita kerana beliau kononnya adalah anak Melayu yang ulung-ulungkali mendapat pengajaran filem dari universiti liga ivy di Amerika Syarikat, maka dengan lulusan itu beliau mempunyai hak untuk berbakti dan membetulkan apa yang tidak betul dalam industri kita. Yang lain, yang tidak belajar filem kat universiti liga ivy (seperti Harvard, USC, UCLA, Yale, Stanford ataupun Columbia), tidak ada hak dan juga tidak ada talent untuk menjana industri filem tempatan.
Tiada sesiapa pun pula ingin bertanyakan pada si Mansur Puteh ini, manakah salinan Ijazahnya dari Universiti tersebut? Dan jika benar ada, adakah first degree dari Columbia itu lebih hebat daripada ijazah universiti tempatan yang menganugerahkan ijazah lanjutan doktorat dan profesor kepada anak-anak tempatan seperti Dr Annuar Nur Arai, Dr Mahadi J Murad, Prof Hatta Azad Jhan dan Prof Madya Razak Mohaideen?
Adakah juga generasi baru yang begitu yakin dengan kebolehan mereka, dan yang telah memenangi pelbagai anugerah di festival terkenal antarabangsa tidak sehebat beliau yang belum pernah memenangi satu anugerah pun?
Adakah Yasmin Ahmad yang memenangi anugerah filem-filem antarabangsa seperti Berlin dan juga kerap kali dinobatkan sebegai seorang pengkarya filem Malaysia yang paling hebat oleh ramai pengkritik filem luar negeri, kurang hebat daripada mereka yang mendapat pengajaran dari Columbia dan USC? Eh...kalau tak salah, Steven Spielberg pun tak pernah belajar filem. Sama juga dengan Quentin Tarantino. Jadi tak hebatlah filem mereka kerana mereka bukan keluaran universiti liga ivy.
Kelakar sangat lah industri kita ini. Hebat dengan kontroversi, hebat dengan aktiviti mendabik dada dan mengangkat bakul masing masing. Malangnya, industri kita ini masih tidak kemana-mana. Masih tersekat diruang sempit yang diterajui mereka mereka yang otak pun sempit.
Kesiannya kita.